Zondag zijn we thuis gekomen van dertien dagen Dwingeloo. Een fijne vakantie met heel warm weer, wat regen en verder prima weer om te fietsen en te wandelen. Toen we op een keer over de Dwingelose heide fietsten, zag ik vanuit mijn ooghoek een vogel op een paaltje zitten. Geen huis tuin en keukenvogel, achter een struik ben ik gestopt en warempel het was een GK! Snel een paar foto’s genomen en toen kwamen er alweer mensen die vroegen wat of er zat. Dat heb ik enthousiast verteld en de dames vonden het erg leuk en zouden er meer op gaan letten. En zo had ik de eerste plek gevonden van de GK en een dag later volgde er een tweede plek. Het heeft wat tijd en kilometers gekost, maar nu kon ik aan de slag gaan. ’s Morgens op tijd ging ik naar die locaties en ’s avonds na het eten. Je moet dan gewoon alleen zijn, je kan daar alleen met de fiets komen en ik moet zorgen dat ik niet teveel opval voor de vogels. Dat valt trouwens niet mee, de vogels zaten meestal ver weg of gingen verder weg zitten.
De eerste foto die ik laat zien, daarbij zat ik op de grond naast een hek en toen zag ik de vogel zo, zie onder.
De vogel ver weg, maar ik zag het leuke lijnenspel van de palen.
Dit was bij het Noorderveld en daar heb ik later nog wat foto’s kunnen maken. Vaak kwam ik ook voor niks, maar als ik tuk had, kwam ik met een big smile weer terug bij ons huisje op het park.
Wat een pareltje he?
En nog zo’n dotje, ik word er blij van.
Niet één maar drie, meestal zat er een GK op zo’n draadje en sloop ik daar naartoe, mijn fiets als camouflage
Weer een keer vroeg in de ochtend richting Benderse Berg, vanuit de verte zag ik een vogeltje op het fietspad zitten, gestopt, goed gekeken en ja, hoor! Hoe moet ik dit aanpakken zodat de vogel niet wegvliegt? Met de fiets op het zandpad naast het fietspad geslopen, weer vanachter de fiets dichterbij gegaan, fiets neergezet, kruipend richting vogel en languit op het gras naast het fietspad gaan fotograferen. Wat een prachtige hobby is het toch, veel gaat mis, maar als het lukt is het geweldig.
Aan de andere kant van het zandpad ontdekte ik meerdere juveniele vogels met pa. In een dicht struikgewas werden ze gevoerd met insecten. In het struikgewas kon ik ze niet goed zien en toen liep ik maar wat meer naar rechts en wie zat daar op een tak, meneer Grauwe Klauwier! Hij had me niet in de gaten en daar was de foto van een GK waar ik hem mooi van dichtbij kon bewonderen.
Wat een verhaal he? Het is natuurlijk meer mijn eigen beleving , een ander ziet alleen de plaatjes, misschien kun je het je voorstellen?
De afgelopen dagen was ik druk met de moestuin die ontploft is, maar mijn gedachten zijn nog bij de fijne vakantie.
4 reacties
