We hebben weer een paar weken in Twente gelogeerd, het jaarlijkse oppassen op de kippen en de kat. Wat de warmte betreft was het wel een beetje afzien, 37 graden is niet niks. Gelukkig staan er veel bomen rondom het huisje en dat scheelt gauw een paar graden. Meestal gingen we ’s morgens op tijd fietsen en ’s middags hielden we een siësta en dan keek en luisterde ik naar de vogels. De hele dag door hoorde ik één of meer Buizerds en ook de Grote Bonte Specht was de hele dag aanwezig. Op een zeker moment tijdens het drinken van een kop koffie hoorden we een wat vreemder geluid. Was het nu de GBS ? Nee dit ging veel sneller en toen we de vogel zagen bleek deze ook wat kleiner dan de GBS… En ja hoor, waar ik al jaren op hoopte… de Middelste Bonte Specht!
Op een leuke plek niet ver van huis, hadden we op een van de eerste dagen een Buizerd op paal gezien en die bleef lang rustig zitten. Helaas had ik geen camera bij me, maar elke avond ben ik daar naartoe gefietst in de hoop hem weer te zien. De mensen die daar wonen en de mensen van de volkstuin aldaar begonnen me al te kennen, maar de Buizerd heb ik niet meer gezien. Omdat het zo leuk hoekje is en er ook een gezin Zwarte Roodstaart zat vermaakte ik me daar prima. Bij het paardenweidje zaten een stuk of twintig Witte Kwikstaarten, gek op paardenvijgen he! Toen ik daar over het hek leunde zag ik iets anders aan komen hippen, een Groene Specht. De hele dag word je daar uitgelachen door de Groene Specht, maar zien of fotograferen, schrijf dat maar op je buik. Ik liet me heel rustig op de knieën zakken en stelde scherp op de vogel, ondertussen dacht ik: “Wat voel ik nu.?” bleek het een hek met schrikdraad, oeps. Maar ik had de juveniele specht op de foto en zelfs nog vliegend.
Je wilt niet weten hoe blij ik was en manlief kon ook niet raden dat ik die lachebek gezien had, hij dacht aan de Buizerd waar ik voor op pad was.
De laatste dag bleven we tot na het avondeten en toen we alle spullen in de auto gezet hadeen, heb ik toch de fiets weer gepakt en ben naar de PLEK gefietst. Afscheid nemen van die mooie omgeving waar we dan in zitten en toch nog een poging wagen voor die Buizerd die nooit meer kwam als ik er was. Er is daar ook een Mariakapelletje zoals je ze daar veel ziet, het ligt ook aan het HIlligenpad ( heiligenpad ) en ik ging daar even zitten. En toen zag ik toch weer een Groene Specht scharrelen, het volwassen vrouwtje. Wel ver weg en ik sloop er rustig naartoe, heel laag bij de grond en kon deze foto maken.
Je zou daar toch wonen, zucht!
wat gaaf, een groene specht. die staat bij mij heel hoog op mijn wensenlijstje. Een prachtige vogel.
Mooi verhaal ook erbij van de totstandkoming van deze foto’s
groetjes Ghita
Kijk….. hier kan ik dus weer met enige jaloezie naar kijken Willie hahahaha…. Een groene specht en ook een middelste bonte staan al heel lang op mijn wensenlijstje. Prachtig zoals je de groen specht kon vangen en zelfs nog vliegend ook. Complimetnen.
Prima foto’s vergezeld van een amusant verhaal.
Leuk verhaal en mooie beelden van een fraaie soort, Wil.