Als je weidevogels gaat fotograferen, hoort de Grutto er ook bij. Is het de koning van de weidevogels? Ik weet het niet, maar als ze er weer zijn, krijg ik al een voorjaarsgevoel.
Het was een feest om de vogel zo dichtbij te kunnen fotograferen.
Hier was hij/zij lekker aan het badderen en spetteren.
En morgenstond heeft goud in de mond!
5 reactiesKort geleden kreeg ik bericht van het Centrum voor Natuurfotografie. Er is een nieuwe hut voor het fotograferen van weidevogels geopend! De hut staat op Marken op een stuk land van de familie Terlouw. Zij beheren het zo dat het gunstig voor de weidevogels is. Om wat extra’s bij te verdienen hebben ze een schaftkeet ingericht als kijkhut.
De hut wordt verhuurd van ’s middags drie uur tot de volgende morgen half twaalf. Als het donker wordt zet je een stapelbed in elkaar en slaap of waak je tussen het geluid van kwakende kikkers! De deur blijft dicht……. het is niet de bedoeling vogels te verstoren. Ik had er zo’n zin in en gelukkig had Ria dat ook, dus zijn we samen het avontuur aangegaan.
Vogels op ooghoogte dat is het voor mij helemaal en dat kon nu. Languit liggend op een mat, hoekzoeker op de camera. Jongens en meisjes dat voel je hoor, alles doet nog zeer, mijn knieën, ellebogen, nek en schouders.
Ik heb zoveel foto’s kunnen nemen van de Tureluur, hier zie je een kleine selectie van het badritueel.Mocht je er zin in gekregen hebben, kijk dan op de site van het Centrum voor Natuurfotografie van Bert en Edo.
Het gezegde is: Drie keer scheepsrecht, dat geldt voor mij niet. Drie keer ben ik naar de polder waar Blauwborsten zitten, gereden. Geen BB gezien jammer hoor, ze zijn zo mooi. Gelukkig kwam er wel een Rietgors op een stengel zitten, eerst wat te ver weg, later dichterbij.
Na een tijd daar gezeten te hebben (en tussen de bedrijven door Candy Crush gespeeld te hebben………ha, ha…………helemaal niet verslaafd hoor) gaf ik de moed op en besloot naar huis te rijden. Maar ik kwam niet ver. Amper op de doorgaande weg aangekomen, zag ik een Grutto op een paaltje. Dus reed ik een stukje door, keerde en parkeerde de auto schuin voorbij de vogel.
Nadat ik wat foto’s genomen had, dacht ik dat er nog een Grutto op de andere paal landde. Bleek dat een Tureluur te zijn die daar een paar seconden bleef staan. Lang genoeg om er een foto van te nemen!
De Blauwborst laat ik maar zitten, volgend jaar maar weer!
6 reactiesKlein Jantje, Wintersjol, Tuinkruipertje, Duipje, Krakernaat, Muske, Krakkenut, Ossenkeuninkien, Tomke, Poverke, Keuntje en Keuninkske. Dat zijn de namen die aan het Winterkoninkje gegeven worden.
Voor mij blijft het de rest van mijn leven STOMPEKRUIPERTJE. Zo noemde mijn vader dit kleine vogeltje!
De paal waar de vogel op zit is misschien wat erg stoer, maar ik vind de achtergrondkleuren zo mooi en zo fijntjes. Ik heb niets aan de kleuren gedaan, komt zo uit de camera. Soms is het mooier om de kleuren wat warmer te maken. Hier spreken de koelere kleuren mij erg aan.
4 reacties
Je hoort ze nu overal de Tjiftjafs, echt een lentebode. Ook staan nu de Krentenboompjes in volle bloei. En als die twee samenkomen krijg je dit plaatje, ECHT een plaatje!
5 reacties