wil naar buiten

Regelmatig fiets of wandel ik een rondje in of om het dorp. Altijd kijk ik goed om me heen of er nog wat aardigs te zien is. Vorige week op de fiets hoorde ik bij een huis een eigenaardig geluid en stapte daarom even af. Ook al hoor ik nooit een steenuil, toch herkende ik het geluid al was het een steenuil. Ik keek overal, naast en op het huis en pergola, niets te zien. De avond erna wandelde ik met mijn man door de bewuste straat en merkte op dat ik daar dat geluid gehoord had. En ja hoor, al snel zagen we een uiltje op het dak zitten naast zonnepanelen en daar wipte hij/zij ook onder zodra de vogel ons zag. Daarna ben ik er nog een paar keer heen gefietst en een beetje schuil vanachter een struik kon ik deze foto maken. Vroeger voor de zonnepanelentijd had de foto mooier geweest, gewoon op een dak met wat mos of iet dergelijks. Maar het was echt al jaren geleden dat ik een steenuil voor mijn lens had, dus ben ik er wel blij mee.

Zo zie je nooit een juveniele kievit en zo kom je er in dezelfde maand twee tegen, die van mijn vorige blog en deze die ik nu laat zien. Dit jong kon ik fotograferen bij het Balgzand in Den Helder waar hij foerageerde in het bijzijn van een ouder.

Opeens dook hij/zij op tussen het groen van het riet.

Met ferme passen liep de vogel rond op zoek naar eten, het was zo grappig om te zien hoe hij stampte op de grond om beestjes boven te halen.

Af en toe een slokje water drinken.

Zo lopend van eilandje naar eilandje. Ik vond het schitterend om te zien en te fotograferen.

Een paar weken geleden fietste ik naar een plek met sloten en rietkragen. De bedoeling was het fotograferen van zangers in het riet, zoals de rietzanger, rietgors of kleine karekiet. Je hoort ze wel maar je ziet ze niet :-). Zoals gezegd ik hoorde van alles om me heen en ook nog een vreemd piepje, toen ik goed in en bij de sloot keek, zag ik een juveniele kievit op het draadalg staan. Midden in de sloot, geen vader of moeder in de buurt… Wat moet je daarmee, een nat pak had ik er niet voor over en als ik er wel bij had kunnen komen, wat dan? In die hitte op het dijkje zetten? Mijn verhaal erbij is dat een meeuw of bruine kiekendief de vogel gepakt heeft en weer heeft laten vallen. Driehonderd meter verderop had ik wel een kievit in het land gezien en die piepte wel, riep hij/zij om het kind? Een paar uur later ben ik er weer heen gefietst en toen was de vogel er niet meer en in de lucht zag ik weer een bruine kiekendief…

Ik denk dat het fotograferen van weidevogels wel op zijn eind is. Een paar weken geleden heb ik deze foto’s kunnen maken en daarna was het heel stil in de polder. Wat gaat het toch allemaal snel voorbij, ze zijn er en voordat je het weet vertrekken ze weer. We horen wel weer of het een goed jaar was en toch weer minder, er schijnen ook vossen te zijn in het gebied waar ik kom. Zo is er altijd wat…

Drie op een hek, dat is wel erg gaaf!

Links op de vorige foto, even omkijken als afscheid.

Grutto in de vlucht!

En op hek.

De laatste mooi in het groen!