Vanmorgen vroeg ben ik naar Castricum aan Zee gereden om voor de derde keer deze maand, een poging te doen om de Nachtegaal te fotograferen. Gehoord had ik ze luid en duidelijk wat ook al een plezier op zich is. In de auto luisterde ik naar Vroege Vogels en daar was een item over de Nachtegaal, in het bijzonder de zang. Het leek me een goed voorteken…!
Al snel toen ik het pad betrad zag ik een Nachtegaal boven op een duindoorn. Mijn camera had ik in de aanslag en nam een foto. De foto is tegen de saaie lucht ingenomen, niet zo mooi, maar ik wist natuurlijk niet of er nog meer kansen zouden komen.
Rustig aan ben ik verder gelopen, kijken wat er op mijn pad kwam. Het was heerlijk rustig, de meeste mensen liggen nog in bed dacht ik bij mezelf en ik liep daar te genieten. Links en rechts van me hoorde ik het gezang van Nachtegalen diep in het struikgewas. Van de Fitis heb ik nog mooie foto’s kunnen maken en ik zag nog een Grasmus. Ik scande alles af in de hoop een Nachtegaal te zien en ja, dat gebeurde.
In de duinen heb je vaak van die mooie achtergrondjes en dan de foto een beetje door het struweel maken geeft een fijn effect. Met deze foto was ik reuze blij en ik besloot rustig aan terug te wandelen. Er kwamen wat meer mensen met verrekijkers en camera’s waar ik leuke gesprekken mee had. Bijna aan het eind van het pad kwam een vrouw aangelopen die nog aan haar rondje moest beginnen. Ze vertelde dat ze meestal ook vroeg was maar nu niet zo goed haar bed uit kon komen. Wat mannen meestal doen, hele gesprekken over camera’s en lenzen, deden wij nu ook op een bescheiden manier :-). En terwijl we zo stonden, werden we getrakteerd op een prachtige Nachtegaal die helemaal vrij voor ons poseerde. Geweldig toch?
8 reacties
