wil naar buiten

Aan het eind van de ochtend ben ik op de fiets naar het Weerepad gegaan, daar zou een bosrietzanger zitten. Er werd daar flink langs de slootkant gemaaid en dan wordt de kans op rietvogels erg klein. Wel heb ik een Grote bonte specht gezien, een boomkruiper en zwartkop. Optimistisch heb ik mijn statief en camera daarop, klaargezet maar dat was voor niks. Toen besloot ik naar Weijdemeer te gaan, het waterbergingsgebied. Als snel hoorde ik spotvogels, maar die bleven in de struiken. Wat heen en weer gelopen en op een plek waar ik veel kleine karekieten hoorde, besloot ik het “spul” weer klaar te zetten. In een soort kleermakershouding, statief zo laag mogelijk, mezelf daarachter verschuilend. En wat eerst alleen maar horen was, werd zien. Ik heb me er lekker mee vermaakt, zo zittend op pas gemaaid gras en als je dan nog foto’s kunt maken… helemaal top!

Af en toe kwam er een vrij zitten op een rietstengel, de meeste keren zat er riet voor de vogel.

De vogel deed erg zijn best voor me, vind je niet?

Een heel andere sfeer heeft deze foto. De sprieten in het bruin en groen geven wat beweging in het beeld.

Dan is het me uiteindelijk ook dit jaar weer gelukt om de kleine karekiet vast te leggen.

Het is natuurlijk prachtig weer al een hele tijd, geen reden om te mopperen. Fotografisch gezien is het wel lastig, het licht is veel te fel. Alleen ’s morgens voor achten zou je iets kunnen doen of ’s avonds na achten. Ik lijk wel mijn hele inspiratie kwijt te raken :-). Vorige week ben ik een keer om half zeven de polder rondgefietst, het fietsen was lekker maar foto’s ho maar.
Gisteravond wilde ik het toch wel weer proberen, ik heb dan gewoon geen rust in mijn kont. Marcel wilde wel mee en manlief raadde ons aan om een keer de Wogmeer in te gaan. Op een gegeven moment fietsten we ergens waar we een hoop “geschreeuw” hoorden. Geschreeuw van iets jongs, een jonge valk o.i.d. daar hebben we een tijdje stilgestaan, maar zien deden we niets. Toch maar verder gegaan met de afspraak op de terugweg weer te kijken. We hebben de rietgors, rietzanger, knobbelzwaan en veel meeuwen gezien. Plots veel gekrijs van de meeuwen, ze waren bezig een grote zilverreiger weg te jagen. Een mooi gezicht was dat.
Na dit gezien te hebben gingen we toch maar weer terug na de plek waar we het geschreeuw gehoord hadden. Bleek het een jonge ransuil te zijn… superdesuper! Hoog in een boom op een tak, onmogelijk om te fotograferen. Maar genieten was het.
Komt er een mevrouw op de fiets naar ons toe gereden en die vraagt wat het geschreeuw is, zij woont daar en had het eerder gehoord. Een ransuil dus, ze vond het zo leuk, haar vader had in zijn leven veel uilen geringd dus zij had er ook belangstelling voor. We mochten op het erf kijken en intussen was het uiltje op een andere plek gaan zitten en daar hebben we wat foto’s kunnen maken. Het was al half tien en behoorlijk schemerig, maar de iso naar 1600 en zo is het toch nog gelukt.
Een heel verhaal voor maar één foto.

Van de week op een avond zag ik in de polder een grutto pulletje. Helemaal blij werd ik natuurlijk, zo vaak zie je dat niet.

Het is wel een zoekplaatje geworden, kijk maar goed. Een paar minuten later verdween het jong in de poten van een stormmeeuw, grom. ’s Morgens had ik nog iemand gesproken die vertelde dat er hier zoveel broedparen zitten. Dan de grauwe ganzen, er wordt veel op ze gemopperd maar dat zijn tenminste vegetariërs.

En ze poseren leuk zo in de vlucht. Al fietsend kwam ik nog een grutto bij de Lage Hoek tegen. Deze bleef mooi zitten/staan en daar heb ik een serie foto’s van kunnen nemen. Er lopen, rennen, fietsen en rijden zoveel mensen op dit polderweggetje, een grutto vliegt daar niet voor weg.

Gisteravond een bezoek gebracht aan het Kwakelpad. ’s Morgens tijdens een wandeling ( ik oefen voor een wandelvakantie) zag ik een rietgors boven in een rietpluim en ik dacht… wie weet vanavond ook! Maar wat zag ik… een bruine kiekendief met iets in zijn bek, ik dacht gelijk aan een pulletje van het één of ander. Maar het blijkt een grote hap gras te zijn, ik denk dat hij met een nest bezig is. Dat moet ik in de gaten houden.

Verderop deed een tureluur nogal druk, dus ik zei al: “Rustig, ik doe niks.”

Bleken er een paar pullen bij te lopen, toch maar een foto genomen en terug gegaan. Aan weerskanten ligt een sloot en ik wil het niet op mijn geweten hebben dat ze daar invallen. Mmm, of kunnen ze gelijk al zwemmen?

Zo maak je wat mee als je je ogen maar goed de kost geeft. De rietgors heb ik ook nog gezien en gefotografeerd, maar niet interessant genoeg om te laten zien.

De laatste paar weken heb ik weinig tijd gehad om te fotograferen. Ik ben druk geweest met het voorbereiden van een expositie in Heiloo. Bij galerie “de Buitenkans” op Landgoed Willibrordus Heiloo. De expositie is te bezoeken van donderdag 1 juni t/m 30 juli 2017. De Trog is geopend op donderdag t/m zondagmiddag van 12.00 tot 17.00 uur.Samen met twee andere exposanten hang ik daar met twaalf foto’s. Je kunt daar gezellig koffie of thee drinken en lekker rondkijken.

Ik wil een tweetal foto’s laten zien van de blauwborst, de foto’s zijn gemaakt bij het Zwanenwater. Samen met Marcel heb ik dat in de rondte gelopen en daar zagen en hoorden we meerdere blauwborsten. Zeker niet altijd fotografeerbaar maar altijd mooi om te zien.

Ze zitten vaak in het riet of tussen de takken, deze zat mooi vrij.

Je hebt daar moerasachtige stukken en daar heb ik deze foto genomen. Zelf vind ik deze helemaal super, zo’n heerlijke sfeer en niet het geijkte beeld. Maar ieder mag het het zijne/hare van denken, gelukkig maar 🙂