Dit wordt een blog met de vossen van de Amsterdamse Waterleidingduinen.Het zijn natuurlijk niet alle vossen van het gebied, bij elkaar hebben we er vijf gezien. Voor ons was het een tijd geleden dat we een Vos tegenkwamen, maar de frequente bezoekers van het gebied hebben ze zelfs al namen gegeven. We kwamen verschillende fotografen tegen waarvan het AWD hun achtertuin is, hoe mooi wil je het hebben! En zij vertelden het één en ander over de vossen. Zo heet een van de jongen Mandela… De andere namen ben ik alweer vergeten maar het is toch wel apart. Zodra we bij de duizendmeterweg kwamen stond er een jonge vos achter ons.

Op mijn camera zat 105 mm en dat is dan teveel, zie poten :-). Eerlijk gezegd vind ik dat helemaal niet erg, mijn schoondochter zou zeggen:”Het geeft spanning in de foto.”

Mooi dier he?

Hij?zij kijkt zo blij naar me, het lijkt wel een jonge hond. Misschien heet deze wel Mandela!

Als pa kwam, deed hij zo lelijk tegen het jong…. hij was de baas hoor. Kijk hoe het jong schrikt!

Verveelt het kijken naar de vossen nog niet?

Het is misschien wel tegennatuurlijk zulke tamme vossen, maar we hebben er van genoten. We lagen op onze buiken te fotograferen en als je dan achter je keek, stond er weer een vos. De meest spannende verhalen kun je verzinnen en dat doe ik dan ook. Hoe we ontkomen zijn aan een roedel vossen of is dat een roedel wolven? Die komen ook nog wel! Opgetogen liepen we naar de uitgang Panneland. Boomkikkers en Vossen hadden we gezien, het weer was heerlijk en de ontmoetingen met medegenieters waren leuk. En dan…vanuit mijn ooghoek zie ik iets bruins… nog een Vos? Sluipend in de “Wilhouding” gingen we op afstand kijken, daar lag een Vos heerlijk in de zon. Achter ons zeiden mensen:”Je kunt wel dichterbij hoor, dat is Lady.”

En dit is dan Lady… wat een beauty he?