Tijdens een fietstocht zag ik heel veel lupines in een berm staan. Het was echt een pracht om te zien, zoveel bij elkaar. Samen met grassen en boterbloemen en hier en daar een margriet. Een reden om af te stappen en met de 105mm er wat moois van proberen te maken. Op een zeker moment zag ik een sprinkhaan in een van de bloemen zitten. Daar ben ik me op gaan focussen, sjonge, sjonge dat viel niet mee. Er staat natuurlijk altijd wind en het beestje beweegt zelf natuurlijk ook. Ik werd er helemaal duizelig van en mijn rug begon ook op te spelen. Maar ik had de tijd…dus af en toe even pauzeren en weer verder.
Hier een vooraanzicht van de sprinkhaan…..
En van opzij. Kunnen ze door de goedkeuringscommissie? 🙂
Ondanks de wind en het niet stil blijven zitten zijn het toch geslaagde foto’s.
Dat kunnen ze zeker, Wil. Mooie, scherpe focus op het koppie en in fraaie kleuren tegen een mooie achtergrond. Fijn werk!
Groeten, Larry