Blauwe Reiger

Vorige week las ik in een bijlage van de Volkskrant een leuk verhaal over Blauwe Reigers in Amsterdam. In oost kwam een vrouw iedere dag om dezelfde tijd naar buiten om de reigers te voeren. Als ze niet op tijd was klopten ze aan de deur met hun snavels. Als ze daar gegeten hadden, vloog een deel van die reigers naar Artis. Daar werden om half vier de pinguins gevoerd met vis. Op het einde van de Albert Cuyp marktdag vechten ze samen om het eten wat daar nog ligt. Snackbars zijn ook geliefd!

Het zijn mooie vogels, talrijk, maar wat maakt het uit. Jaren terug toen ik hier net in de polder woonde, fietste ik vaak met een simpel cameraatje op zak in de hoop een reiger te zien en fotograferen. Dan stapte ik af en weg was het schuwe beest. Inmiddels heb ik ze vaak genoeg kunnen vastleggen.

Hoe vind je mijn verenpracht?

Hier was hij op een dode boom geklommen en lijkt zich af te vragen of het niet een beetje eng is…

Nee hoor, hij gaat gewoon door met poetsen. Zoals je ziet had ik bij een paar foto’s millimeters te veel, erg? Nee toch, geeft een wat intiemer beeld.

Mijn vader zei vroeger altijd: “Daar staat een oud wijf.”  Je begrijpt dat ik dat ook meestal zeg, bekenden weten inmiddels precies wat ik bedoel.