Vorige week zag ik vanuit mijn ooghoek iets vliegen in de achtertuin. Bleek het een Kolibrivlinder te zijn! Ik als de wiedeweerga naar binnen gerend, lens verwisseld en weer naar buiten. Het is niet te doen, dat beestje is zo snel dat zodra ik mijn ontspanknop indrukte, hij allang bij de buren vloog. Een paar uur later zag ik hem weer, ik hou het maar even op een mannetje voor het gemak. Ook die poging mislukte en nam ik het besluit me op de Hommels te storten. Die zijn er genoeg en met wat moeite wel op de foto te krijgen. Ze hebben wel moeilijke ogen hoor…om daarop scherp te stellen… lastig.
Hier even geen ogen maar het aaibare ruggetje.
Hier heeft hij zijn koppie naar links gedraaid, je ziet het rechteroog. Hij heet Punkie 🙂
De bloemen waarop de Hommel zit is Veronica Virginica, erg in trek bij de insecten.
Als ik deze foto zie, heb ik de neiging om deze Hommel Orang Oetang te noemen. Dat zie ik er in met een beetje fantasie.
Mooie close ups van het hommeltje, wat een harig beestje he. Ik vind ze soms zelfs wel aandoenlijk (als ze nat zijn van de dauw). Mijn man heeft er een keer eentje geaaid met zijn vinger, ze zien er ook wel aaibaar uit.
groetjes Ghita
Mooie scherpe opname’s Wil
Gr, Willem.
De hommel heel mooi in beeld gebracht Willie, en die vlinder komt volgens mij nog wel een keer terug.
Groet Peter