wil naar buiten

Vanmiddag liep ik op mijn gemak door de achtertuin. Omdat ik de laatste weken amper thuis ben, wilde ik eens kijken hoe het er allemaal bijstaat. De Krentenboom zit vol met bessen en toen ik die kant opkeek, stond ik oog in oog met meneer Merel. Je zou zeggen deze meneer vliegt direct weg, maar nee hoor, niets daarvan. Op een halve meter stond ik er, even verderop lag een witte kat, onder een struik nog een zwarte kat en om het af te maken, onder de tafel een gevlekte kat. Geen van allen van ons…  Terwijl ik naar binnen liep om de camera te halen, bleef de Merel zitten op dezelfde plek. Daar kan maar één verklaring voor zijn… een dronken Merel… dronken van de bessen! Die zat daar zijn roes uit te zitten en te zitten en te zitten.

Zo ziet een dronken Merel eruit, ha,ha.

En zo een schrokop…

De snavel moest helemaal vol…

Nog even poseren en weg vloog de Merel, zo wisselden ze elkaar af. En ik had weer eens de camera in handen in plaats van een sopdoek, witkwast of verfkwast! Zoonlief gaat met zijn vrouw verhuizen en in de tuin daar zitten in ieder geval de GBS, de Boomklever, Eekhoorn, Vink en de rest weet ik nog niet.

Vanavond na het eten heb ik nog een rondje in de buurt gelopen. Bijna thuis zag ik een Fuut ronddobberen in de sloot vlakbij ons huis. Ik vond het de moeite wel waard om mijn camera te halen en terug naar de sloot te lopen. Van verschillende kanten heb ik hem/haar gefotografeerd. Hoog, laag, verder weg en dichtbij, tegen de zon in en met de zon opzij of in de rug. Ik zou zeggen, kijk en beoordeel, nou ja, als je zin hebt!

Zo zie je ook nog iets van de omgeving, zon kwam van rechts.

Hier wilde ik het groen van de slootkant mee laten doen.

Half tegen de zon in….

Pal tegen de zon in…

Een sfeerplaatje vanaf de brug genomen, wat meer van bovenaf. Ik heb me toch weer een tijdje vermaakt op deze mooie avond en lekker dicht bij huis.

Het is altijd een feest als ik de Kleine plevier zie. Niet dat ik de slingers ophang of ga juichen… dan zou de vogel zo wegvliegen. Maar het is een soort die ik niet zo vaak zie en een bekijken waard is. Snel dribbelend en steeds zijn/haar snavel in het zand stekend, loopt de vogel voorbij. En dan is het de kunst om op het juiste moment toe te slaan.

Hier met de snavel in het zand poerend, best lastig om dit goed te fotograferen. En daarmee bedoel ik dus, met scherpte op de kop.

Zo’n blik naar voren komt best streng over en niet altijd zo leuk, maar de gele ringen om de ogen zijn wel mooi te zien.

En af en toe was er een moment van rust!

Al een paar dagen zit er één Groenling in de achtertuin. Waarschijnlijk een jong, het beestje is zo goed van vertrouwen. Ik kan haast naast de vogel zitten, kijken hoe hij zonnenbloempitten oppeuzelt. Maar de buurkatten hebben het ook ontdekt en zitten onder de haagbeuk en andere struiken op het “kereltje” te loeren. Ik gooi al bakken water en stukken prut naar ze, maar ze blijven terugkomen. En “kereltje” komt ook steeds weer op de grond terug.

Deze foto heb ik liggend op de grond genomen. de vierkante uitsnede doet het wel goed vind ik. Hier was zijn bekkie gelukkig leeg, want met volle bek is geen gezicht! Hopelijk blijft hij alert en laat hij zich niet pakken.

Och jee, heb ik weer… komt hij te dichtbij!