Afgelopen maandagmorgen ben ik op tijd in de auto gestapt, vouwfiets achterin, en naar de duinen gereden. Mijn vriendinnen zeggen altijd “Dat je dat durft in je eentje.” Dus ik zat al te denken bij welke parkeerplaats ik zou parkeren en de fietsrit zou starten. Die ene waar meestal wel mensen zijn of die andere, lekker rustig en maar misschien vol met oude vrouwen lokkers, die laatste gekozen. Ben je gek, ik laat me niet bang maken.
De trektijd van de vogels is begonnen en langs de zeeduinen kun je nog weleens wat treffen. Maar ik had in mijn hoofd dat ik al blij zou zijn met een Roodborstje, een Roodborsttapuit zou ook mooi zijn. Nadat ik een stuk gefiets had, sloeg ik een weg in richting de zee en daar zag ik het een en ander fladderen. Ik heb altijd een klein driepootje mee achter op de bagagedrager en daar ben ik op gaan zitten en wachten maar. Na verloop van tijd gingen een man en vrouw RBT op een struik zitten en even verderop nog een kleine vogel. Daar heb ik mijn camera op gericht en wauw…dat was een Paapje! Hoe mooi wil je het hebben? Sluipend ben ik dichterbij gekomen en heb wat foto’s kunnen maken.
De achtergrond is vaak mooi in de duinen.
Wat is het een mooie vogel.
Wat een geluk om dit te zien!
Wat later in de ochtend werd het drukker met wandelaars en fietsers en kon ik hier en daar nog een praatje maken. Ook ben ik nog naar een paar kijkhutten gereden en onderweg zag ik nog groepjes Putters en wat Graspiepers. Een geslaagde ochtend!
