wil naar buiten

Als eerste een foto van de omstandigheden op het strand die dag. De pier was nog afgesloten vanwege de storm die er die nacht was geweest. En het waaide nog erg hard, gelukkig had ik een zonnebril opgedaan, want met lenzen wil je geen korrel zand in je ogen krijgen.

Het zijn bikkels de kitesurfers.

Als je lang genoeg rustig blijf zitten en je hoofd achter de camera houdt, wil het weleens zo zijn dat de vogel heel dichtbij komt.

Om je even later een pootje te geven :-).

Kiekeboe spelen is ook leuk!

Om de paarse strandloper te portretteren is een vak apart. Jonge, jonge, steeds foerageerde de vogel onderaan de blokken of achter de blokken. Het is haast een wonder dat ik een foto van hem heb. Volgende keer maar niet tijdens etenstijd proberen… .

Ja, je leest het goed, gezandstraald in IJmuiden en alsof dat nog niet genoeg was, ook nog overvallen door een vreselijke hagelbui. Maar dan zeg ik altijd: ” Je voelt dat je leeft,” en dat hoop ik nog lang vol te houden. Gelukkig is er dan altijd wel een strandtent  open, waar je een kop koffie kunt drinken om door te warmen. Er waren heel veel drieteenstrandlopers, mijn lievelingsvogeltje. De foto’s die ik laat zien zijn van bovenaf genomen, waar ik normaal gesproken geen liefhebber van ben. Maar in dit geval zag ik er leuke beelden in en dat heeft m.i. goed uitgepakt.

Ze renden van voor naar achteren en zo ging het maar door, steeds vluchtend voor de aanstormende golven.

Ook gingen ze regelmatig op de wieken.

Om ook weer te landen en te foerageren.

Dit was net voor de hagelbui, het licht werd heel bijzonder.

In de volgende blog laat ik wat foto’s van de steenloper zien en misschien nog een paarse strandloper.

Al een paar weken zitten er pestvogels in IJmuiden, een groep van wel zo’n 30/40 stuks. En dat vonden Marcel en ik wel de moeite waard om er heen te rijden. Als er maar een of twee zitten, moet je die maar zien te vinden. Toen we aankwamen rijden zagen we al een groep fotografen staan, dus dat is dan makkelijk. Heel stom van mezelf is dat ik dan denk, die vogels zitten klaar voor me en dan fotograferen maar…dat is het kinderlijke in me, ha, ha. We hebben daar toch wat uren staan blauwbekken. De grote groep was weggevlogen hoorden we, maar een groepje van zo’n 6 stuks kwamen diverse keren terug om te foerageren. Ligusterbessen vinden ze erg lekker en die staan daar voldoende.
Ik heb toch een paar honderd foto’s gemaakt, welke ik heb gereduceerd tot vijftig en ik laat je daar vier stuks van zien.

Hier zie je mooi de achterkant van de vogel.

Een verbaast koppie.

Mmm, een lekkere bes.

De takjes achter geven wel een mooie omlijsting.

Vanmorgen tijdens het maaien van het gras en het wegharken van het blad, kwam er een roodborstje heel dicht bij me scharrelen. Ik heb weleens gelezen dat sommige roodborstje gewoon op je hark gaan zitten, maar bij mij is dat nooit gebeurd. Ik hield me wel een beetje rustig want als je dan gelijk met de bezem in de weer gaat, lijkt me niet verstandig. In vogeltaal heb ik me met hem vermaakt, een beetje fluiten dus :-).
Het wordt al lekker bedrijvig met vogels in de achtertuin en dat is wel genieten. Vanmorgen zag ik aan de voorkant van ons huis, boven de sloot, een ijsvogel vliegen, super he?

Roodborst.