Begin april maakten twee pimpelmezen aanstalten om het nestkastje in de achtertuin te bezetten. Wat waren ze druk met het verzamelen van geschikt materiaal. De met mos begroeide steen plukten ze bijna helemaal kaal en af en toe zag ik ze met de mooiste veertjes in de snavel. Dat moest wel mooi worden daarbinnen!
Daarna was het een tijdje rustig en ik vroeg me af of het nog wat zou worden. Waarschijnlijk had de koude periode er iets mee te maken, je zoekt toch naar een verklaring. En, ja hoor, in mei maakten ze de inrichting af, legde mevrouw de eieren en werd er gebroed. Niet dat ik daar iets van gezien heb, hadden we er maar een webcam in moeten hangen :-). Begin juni hoorden we “stemmetjes” en die werden met de dag duidelijker… De ouders vlogen af en aan met spinnetjes en rupsen. En acht juni was het zover…een klein koppie kwam nieuwsgierig uit het vlieggat.
Even daarna vloog de vogel richting dak en toen naar beneden naar de haag. Een kwartier later nummer twee en nog een kwartier later waren ze allebei doodgebeten door de buurkat………………………………….
Je wilt niet weten hoe vreselijk kwaad ik was/ben op die kat. De tranen stonden in mijn ogen en ik ben heel hard een rondje in de polder gaan fietsen om mijn woede kwijt te raken.
Er zaten natuurlijk nog wat jongen in de kast, maar de ouders hebben een halve dag geschreeuwd en om de kat heen en weer gevlogen. Na een dag werden de anderen weer mondjes maat gevoerd. Vrijdag waren we de hele dag weg en toen we thuiskwamen was er geen pimpelmees meer te zien of te horen. Ik zal nooit te weten komen of er nog een vogel goed uitgevlogen is. Vanmorgen heeft manlief de kast opengemaakt en er lag een dood maar wel volgroeid pimpelmeesje in. Ik hoef geen broedsel meer in mijn tuin te hebben wat een gedoe.
Ik sluit af met een fleurige foto voor de vrolijke noot en ter nagedachtenis aan een paar schattige vogeltjes.
9 reacties
