In mijn vorige blog heb je kunnen lezen dat ik een prachtige, voor mij onbekende, paddenstoel had gezien. Ik waande me al wereldberoemd als vindster van een voor hier nieuw soort. Grote bedragen werden er voor de foto’s geboden enz. enz… Niets van dat al… het is een mislukte Mycena 🙁 Maar mislukt kan ook mooi zijn en het zien waard, bij deze dus!
Lang leve de mislukkelingen!
Afgelopen donderdag hebben we een heerlijke dag in de AWD gehad. Met de trein en de bus, uitgestapt bij het Pannenland en wandelend richting Oase en daar de bus terug genomen. Daartussen zaten uren van lopen, kijken en fotograferen. In het begin was het wat regenachtig maar dat was al snel over. We dachten nog het burlen van de Damherten te kunnen horen, dat viel tegen. Alleen op het eind van de wandeling hoorden we er één, verder waren de Damherten erg rustig en relaxed.
Hier zat ik op de grond te genieten van dit hert, die was heerlijk aan het grazen en trok zich niets van ons aan. Dat is echt super hoor!
Even verder zag ik deze Zwartwordende wasplaat, erg mooi. Later zag ik dit soort weer en daar heb ik onderstaande foto’s van genomen.
Zelf vind ik het mooi om weinig scherptediepte te hebben, zodat de achtergrond wat rustiger wordt en er een dromerig beeld ontstaat.
Een groepje Mycena’s aan twee kanten genomen… hieronder de volgende.
Heel ander beeld he?
Dit is ook een mooi groepje, helaas de naam weet ik niet.
Het Gewoon Elfenschermpje…snoepgoed als je de kleur ziet… licht vergiftig.
De Beuken zijn zo mooi gekleurd!
Nu heb ik tijdens het lopen een paddenstoel gezien en gefotografeerd… geen idee wat voor een soort. Volgens mij heel bijzonder, waarschijnlijk word ik wereldberoemd met deze vondst. Als ik meer weet laat ik het zien!
6 reacties
Vanmorgen kreeg ik onderstaand gedicht met foto toegestuurd door Kees Keizer. Op de gedichtenpagina staat er ook één van Kees, zeker lezen!
De klok laat zich gedwee verzetten.
Wijzers wijzen waarheen wij willen. De tijd laat zich echter nooit vermurwen.
Het is herfst.
Het meest poëtische seizoen!
Verval en aftakeling, dood en wegsterven; de mens wil er niet aan denken.
Er over mijmeren en schrijven is paradoxaal genoeg een vreugde.
De natuur toont eveneens de schoonheid van vergaan terwijl de zaadjes vallen en verwaaien.
Ze rusten waar een onzichtbare hand ze toedekt.
◊
Poëzie is als zaad; bij eerste oogopslag is nauwelijks te bevatten wat er bij het ontkiemen zichtbaar wordt.
Ervaar het in de bijlage! Nieuwsbrief 27.10.2014
Met groet, gedachten en een glimlach,
Kees Keizer / Nunspeet
‘Waar licht het landschap raakt’
De herfst is nu wel ingevallen, regen en wind en de verwarming kan weer aan. Na al die mooie maanden moeten we er aan geloven en in deze blog betekent dat paddenstoelen. Ik heb zoveel mooie opnames en welke zal ik laten zien? Mijn volgers moeten er niet flauw van worden…het zijn er vier geworden.
De beloofde Kluifzwam.
Met spinrag…fraai soort he?
De Gekraagde aardster heel close. Veel opnames heb ik er van gemaakt, deze spreekt me erg aan. Ik kan me voorstellen dat je nu niet weet hoe de paddenstoel er in het geheel uitziet. Wil je dat weten dan plaats ik die een andere keer.
De naam van deze weet ik niet maar mooi is het wel, hieronder nog een keer en dan is de onderkant te zien.
Fotografisch gezien zijn het leuke objecten, je kunt er zo lekker mee “spelen”.
4 reactiesToen we een paar weken geleden in een huisje in Drenthe logeerden, kwamen er elke dag twee Eekhoorns langs. Thuis heb ik een hazelnotenboom en er waren aardig wat hazelnoten gevallen. Die had ik natuurlijk meegenomen voor het geval dat…en ja hoor ze zijn lekker opgegeten door Knabbel en Babbel.
De opdracht aan mezelf was dat ik ze zo natuurlijk mogelijk zou fotograferen. Dat hield in dat ik languit op mijn buik moest liggen en mijn nek regelmatig in een rare kronkel zat. Een hoekzoeker ging in dit geval niet ze zijn zo vlug en ook niet de hele dag aanwezig. Dan maar wat pijnlijke spieren en de rest…
Als dit niet natuurlijk is, het is een prachtig gezicht als je ze ziet sprinten in de bomen van tak tot tak.
Lieve mevrouw heb je wat voor me?
Een hazelnoot…de staart paste niet helemaal.
En nog één, smullen maar. Toen we de avond voordat we weer naar huis gingen, de boel buiten opruimden, kwam Babbel steeds voor het raam kijken. Dat vond ik wel weer sneu, hoewel in het bos is genoeg te vinden voor ze.
Ik heb besloten dat het mijn lievelingsdier is, zo verschrikkelijk mooi en leuk. Komt er dinsdag een opa met kleinzoon in de winkel, het kind kreeg een eekhoorn als knuffel. Dat jochie verteld tegen me dat het zijn lievelingsdier is, nou daar kon ik volledig mee instemmen!
6 reacties