wil naar buiten

Zomaar wat foto’s van vogels die ik afgelopen weken in mijn naaste omgeving heb kunnen fotograferen.

Voor het eerst van mijn leven een Stelkluut gezien en vastgelegd. Er waren drie Stelkluten in de Schermer en omdat ik de volgende dag er weer naartoe ging en zij weg waren, ga ik ervan uit dat ze er ook maar één dag waren.

Er waren ook vier Kleine Plevieren die paargedrag vertoonden. Een zoekplaatje in deze omgeving.

Kemphaan aan het foerageren.

Een Bosruiter, voor mij een nieuw soort!

Fuut met drie jongen op de rug, deze is op de Langereis genomen tijdens een fietstocht.

Tureluur vliegjes vangend op een mooi bloemrijk landje van LNH.

En de Tureluur in de vlucht!

En tot slot de Kluut. Ik begon met de Stelkluut en eindig met de Kluut, allebei mooi en dat allemaal in een straal van zo’n 20 km rondom ons huis.

Vanmorgen besteedde Vroege vogels heel veel tijd aan vogelgezang. Op verschillende plekken in het land werd er geluisterd naar al het prachtige gezang van de vogels. Wij zijn gisteren teruggekomen uit het oosten van het land en daar, bij het huis van zoon en schoondochter, klinkt er van alle kanten de mooiste vogelgeluiden. Ik kan ze jammer genoeg niet allemaal op naam brengen maar genieten is het wel. Nu weer thuis heb ik alleen in de verte een Merel gehoord…
Maar de week voordat we weggingen heb ik toch wel wat mooie vogels kunnen horen op het Weerepad. Daar loop ik bijna elke dag wel een rondje en zo zoetjes aan komen daar steeds meer soorten op zo’n klein stukje groen. Ik vertelde al dat ik niet goed in geluiden ben, maar overal is een oplossing voor…ik heb een eigen geluidsman, ha, ha. Marcel, mijn vogelmaat herkent veel geluiden en sinds lange tijd waren we samen bij het Weerepad. Daar heb ik wat foto’s kunnen nemen van de Tjiftjaf en Zwartkop.

Nu moet ik wel zeggen dat het geluid van de Tjiftjaf makkelijk is, overal hoor je ze hun eigen naam zingen.

Even wat bloesem er tussen door, het is allemaal zo frisgroen en ruikt zo lekker!

Hier de mooie Zwartkop, dit is de man, wie weet komt de vrouw ook eens mooi poseren.

Tot slot de Rietzanger, deze foto is bij de waterberging genomen. De Rietzanger gaat meestal hoog zitten en is dan ook goed te fotograferen, een verschil met de Kleine Karekiet die meestal laag in het riet zit.

Een aantal weken terug heb ik foto’s geplaatst van een Futen echtpaar en daarbij sprak ik de hoop uit dat ik hun nakomelingen ook vast zou leggen. En jawel, dat is een paar dagen geleden gelukt! ’s Middags wandelde ik met mijn oppaskindje door de waterberging en zag de Fuut met jongen op de rug. ’s Avonds na het eten ben ik er gewapend met camera naartoe gefietst en heb me daar uit kunnen leven. Wat was dat leuk zeg, drie jongen zaten op moeders rug en één zwom er steeds naast. Op een gegeven moment kwam pa met vis aan zwemmen en was het plaatje compleet. Meer dan honderd foto’s maakte ik en dan is het uitzoeken wel lastig. Ze zijn allemaal het aanzien waard, maar dat zal ik jullie niet aandoen, het moet leuk blijven vind ik.

Het visje gaat er lekker in zo te zien. Daarvoor gingen ze wel het water in maar klommen later weer snel op moeders veilige rug.

En weer kwam papa met eten, het visje viel steeds terug in het water maar werd steeds weer aangeboden totdat het ingeslikt werd.

De jongen krijgen ook regelmatig een veertje, hier zie je nog een pluisje in moeders snavel.

Twee dagen later ben ik ook weer ’s avonds naar de Futen gegaan. Ze zaten wel wat verder weg en ik miste het jong dat steeds naast moeder zwom… Nu waren er nog drie Futen in hun boevenpakjes.

Moeder Fuut begon zichzelf te verzorgen en hupsakee de fuutjes plonsten in het water en wisten niet hoe snel ze weer op de rug moesten klimmen. Wel zo veilig denk ik.

Van Anton kreeg ik nog aanvullende informatie over het aanbieden van veertjes aan de jongen, Anton bedankt daarvoor!

Eigen veren eten is heel normaal voor een fuut. Niet voor andere vogels trouwens. De fuut is de enige vogel die zijn eigen veren eet. De reden waarom de fuut zijn eigen veren eet heeft te maken met de visgraten in zijn buik. Die kunnen behoorlijk scherp zijn en prikken overal doorheen, in ieder geval heel gemakkelijk door de zachte organen. Ter bescherming van zijn organen eet de fuut zijn eigen veren op en voert hij zijn jongen ermee ter bescherming van hun maagjes. In de maag vormen de veren te samen met de visgraten een bal die de fuut na een tijdje uitbraakt.

Gistermiddag ben ik na het vrijwilligerswerk bij De Hoep een rondje om de Karpervijver gaan lopen. Als eerste kijk ik dan vanachter het scherm of er wat levendigheid is op het water. Er zwommen Brandganzen en Grauwe Ganzen, Wintertaling, Krakeenden en Slobeenden. Het weer was zo lekker dat ik eerst besloot te wandelen om later bij het scherm terug te komen. Daar weer aangekomen ging ik op een boomstronk zitten om te kijken of ik de camera tevoorschijn zou halen.  Het licht was mooi en hier en daar komen frisse grassen tevoorschijn waartussen de eenden liggen te dobberen. En toen zag ik opeens de sfeer voor me die ik hebben wilde, maar omdat de o.a. de Wintertaling achter de grassen lagen, wachtte ik op een eend die voor de grassen zwommen. En zo gebeurde het na een poosje wachten  man en vrouw Krakeend aan kwamen zwemmen en ik de foto’s kon maken die ik voor ogen had.

Op de achtergrond de Wintertaling en Slobeend.