wil naar buiten

Een aantal weken terug heb ik foto’s geplaatst van een Futen echtpaar en daarbij sprak ik de hoop uit dat ik hun nakomelingen ook vast zou leggen. En jawel, dat is een paar dagen geleden gelukt! ’s Middags wandelde ik met mijn oppaskindje door de waterberging en zag de Fuut met jongen op de rug. ’s Avonds na het eten ben ik er gewapend met camera naartoe gefietst en heb me daar uit kunnen leven. Wat was dat leuk zeg, drie jongen zaten op moeders rug en één zwom er steeds naast. Op een gegeven moment kwam pa met vis aan zwemmen en was het plaatje compleet. Meer dan honderd foto’s maakte ik en dan is het uitzoeken wel lastig. Ze zijn allemaal het aanzien waard, maar dat zal ik jullie niet aandoen, het moet leuk blijven vind ik.

Het visje gaat er lekker in zo te zien. Daarvoor gingen ze wel het water in maar klommen later weer snel op moeders veilige rug.

En weer kwam papa met eten, het visje viel steeds terug in het water maar werd steeds weer aangeboden totdat het ingeslikt werd.

De jongen krijgen ook regelmatig een veertje, hier zie je nog een pluisje in moeders snavel.

Twee dagen later ben ik ook weer ’s avonds naar de Futen gegaan. Ze zaten wel wat verder weg en ik miste het jong dat steeds naast moeder zwom… Nu waren er nog drie Futen in hun boevenpakjes.

Moeder Fuut begon zichzelf te verzorgen en hupsakee de fuutjes plonsten in het water en wisten niet hoe snel ze weer op de rug moesten klimmen. Wel zo veilig denk ik.

Van Anton kreeg ik nog aanvullende informatie over het aanbieden van veertjes aan de jongen, Anton bedankt daarvoor!

Eigen veren eten is heel normaal voor een fuut. Niet voor andere vogels trouwens. De fuut is de enige vogel die zijn eigen veren eet. De reden waarom de fuut zijn eigen veren eet heeft te maken met de visgraten in zijn buik. Die kunnen behoorlijk scherp zijn en prikken overal doorheen, in ieder geval heel gemakkelijk door de zachte organen. Ter bescherming van zijn organen eet de fuut zijn eigen veren op en voert hij zijn jongen ermee ter bescherming van hun maagjes. In de maag vormen de veren te samen met de visgraten een bal die de fuut na een tijdje uitbraakt.

Gistermiddag ben ik na het vrijwilligerswerk bij De Hoep een rondje om de Karpervijver gaan lopen. Als eerste kijk ik dan vanachter het scherm of er wat levendigheid is op het water. Er zwommen Brandganzen en Grauwe Ganzen, Wintertaling, Krakeenden en Slobeenden. Het weer was zo lekker dat ik eerst besloot te wandelen om later bij het scherm terug te komen. Daar weer aangekomen ging ik op een boomstronk zitten om te kijken of ik de camera tevoorschijn zou halen.  Het licht was mooi en hier en daar komen frisse grassen tevoorschijn waartussen de eenden liggen te dobberen. En toen zag ik opeens de sfeer voor me die ik hebben wilde, maar omdat de o.a. de Wintertaling achter de grassen lagen, wachtte ik op een eend die voor de grassen zwommen. En zo gebeurde het na een poosje wachten  man en vrouw Krakeend aan kwamen zwemmen en ik de foto’s kon maken die ik voor ogen had.

Op de achtergrond de Wintertaling en Slobeend.

We zijn alweer een paar dagen terug van een korte vakantie in Engeland en het nagenieten daarvan is erg leuk. Toch popelde ik om de fiets te pakken en te kijken hoe het er in de omgeving voor staat. Hoe gaat het met de Grutto’s, zie ik al andere leuke gasten, ik hoorde dat er hier en daar jonge ganzen zouden zijn enz. Dus ondanks de koude harde wind heb ik de afgelopen dagen verschillende plekken opgezocht. Gisteren zag ik de Bruine Kiekendief vliegen, Gele Kwikstaarten en Kieviten. Vanmiddag heb ik wat foto’s kunnen maken van Grutto, Kievit en jonge Grauwe ganzen.

Poetsend,

Fier stappend,

En voedsel zoekend.

Hier een grote groep Grutto’s in een speciaal ondergelopen stukje weiland door Landschap Noord Holland. Voor het fotograferen erg ver weg, het stukje tulpenveld wilde ik erbij hebben. Bij bollenvelden denk ik altijd aan het vele gif wat daar aan vooraf gaat en nu lees ik in de krant dat er bij mensen die daar omheen wonen, ook gif in hun urine zit. Nou daar ben je klaar mee, wij wonen er ook dichtbij. Maar ik fietste vrolijk verder en kwam even later stapte ik weer af voor een Kievit.

Bijna thuis zag ik een grote Familie Grauwe Gans, ik telde zestien pullen. Erg schattig en aaibaar en ja, daar zijn veel boeren weer niet blij mee, zo blijft er altijd wat te klagen. Maar ik was er blij mee… Op zo’n klein rondje van een kilometer of vijftien stop ik heel vaak om van alles wat ik zie te genieten, dus dat kan ik het beste alleen doen 🙂

In het dorp van Bergen zit al een week een Azuurmees, gewoon in de bebouwde kom en daar smikkelt hij van pinda’s in een netje. Vanmiddag had ik tijd om daar heen te rijden en besloot dat ook maar te doen. ondanks het feit dat het onzeker is of je de vogel wel te zien krijgt. De straat waar hij regelmatig terugkomt is lang en vol met bochten, maar na een stuk gereden te hebben zag ik vogelaars/ fotografen staan, hiep hiep hoera! Mijn auto kon ik snel een plekje geven in die buurt en toen was het wachten en speuren begonnen. En daar stonden we dan ik een rij, schoolkinderen fietsten langs en vroegen wat we zagen. Niets dus…een struik met pindanetjes :-). Waardeloos voor foto’s natuurlijk, maar toen de Azuurmees na anderhalf uur kwam ging het toch van klikkerderklik, dan maar met een netje. Toch kon ik in een split moment de vogel in een boom vastleggen, wel “takkerig” maar bomen hebben nu eenmaal takken.

De Azuurmees komt het meest voor in Rusland en Azië en heeft de grootte van een Koolmees. Ik ben gek op mezen en dit is ook een pluizig schatje!

Eerst deze maar met het pindanetje.

Net voordat hij helemaal wegvloog in deze boom.

Zelf vind ik deze erg leuk ondanks de takjes, het zijn fijne takjes en geven de foto wel sfeer, bij een Kool- of Pimpelmees zou hij er niet doorkomen  ha ha. Mooie vogel he?
Thuisgekomen ben ik na een kop koffie gelijk de foto’s gaan bekijken en toen toch ook maar even een blogje gemaakt, maar wat moet ik nu eten? Zucht.

Onderstaand bericht kreeg ik van Tineke doorgestuurd, interessant om te weten, bedankt Tineke!

“De zeer zeldzame azuurmees in Bergen kwam, na 2 uur hoog in de bomen gezeten te hebben, eindelijk naar beneden en kon gefotografeerd en gefilmd worden”, aldus filmer Rick ’t Hart.

De azuurmees komt vooral voor in Rusland en centraal Azië en is de afgelopen tijd vaak als dwaalgast in Nederland waargenomen. Op de site van Dutch Birding komt men echter tot de conclusie dat het in dit geval om een zogenaamde ‘Pleske’s Mees’ gaat. Het gaat dan om een hybride kruising tussen de azuurmees en de pimpelmees. Deze vogels bezitten kenmerken van beide soorten en de zang is afwijkend.