wil naar buiten

Gisteren heb ik samen met Ria de Balgzandpolder bezocht. We wilden graag de grutto, kluut, drieteenstrandloper, bonte strandloper, watersnip… enzovoort fotograferen. Nee hoor, veeleisend zijn we niet 🙂 Maar ja, iets moest toch wel lukken? Dat is de wintertaling geworden, de enige eenden die voor ons langs zwommen. Foeragerend in de blubber om toch weer energie op te doen voor de vlucht naar het broedgebied. Ook al waren we teleurgesteld door de weinige vogels die er waren, ik heb niet eerder zulke mooie foto’s van de wintertaling kunnen nemen.

Een prachtig eendje.

Die zich van alle kanten liet zien.

Hier zette hij zijn veren wat op op zijn kop.

Slobberend in het water.

Het vrouwtje staat voor hem en die zal ik in het volgende blog centraal zetten.

Als ik dit zie, denk ik bij mezelf… toch niet voor niets blauw van de kou thuisgekomen.

Eindelijk… de grutto’s zijn bij het waterbergingsgebied gearriveerd! Weken heb ik er naar uit gekeken en nu heb ik ze weer gezien en gehoord. Eind van de middag ben ik er op de fiets heengereden en al snel zag ik ze foeragerend in het water. Af en toe vlogen ze op om naar de overkant in het gras te gaan zitten. Omdat ik een snijdende noordenwind stond en geen handschoenen aan had, besloot ik naar huis te gaan. Maar toen kwamen ze toch weer aangevlogen, dus de spullen weer opgepakt en foto’s gemaakt. Na een kwartier hield ik het voor gezien en fietste terug naar mijn warme huis. Een paar foto’s laat ik zien en wie weet de komende weken nog meer!

Het geluid mag je er bij bedenken en dat is niet moeilijk he?

Een beetje te veel rechts in beeld, maar dat mag de pret niet drukken.

Afgelopen maandagmiddag ben ik met Ria naar polder de Zeevang gereden. Honderden kieviten vlogen er, duizenden spreeuwen en allerlei soorten ganzen. Ik vind dat zo mooi die groepen vogels in de lucht, hoe ze zwenken van links naar rechts en mooie figuren maken. En daar wil ik dan foto’s van maken en wie weet gaat dat ooit nog eens lukken… Want wat dat betreft ben ik een beginneling en oefen ik tekort. Want om nu alle dagen op pad te gaan wordt me te gortig, er zijn ook nog andere leuke dingen in het leven. Een paar foto’s wil ik wel laten zien.

Zoals deze kieviten met hier en daar nog een spreeuw.

Of de kolganzen, hier vind ik voornamelijk de lucht erg mooi. En zal ik je wat zeggen… voor het eerst van mijn leven kolganzen gezien.

Smienten zijn er ook nog volop, prachtige eendjes die hun buik vol eten om straks weer te vertrekken naar hun broedgebied.

Ja, ja, nu heb ik toch nog foto’s van vogels in de sneeuw kunnen maken! Het licht is dan zo mooi en de kleuren van de vogels komen dan zacht over. Ik heb de kamerdeur open gezet, een groot badlaken op de vloer gelegd, op een stoof gaan zitten en fotograferen maar. Er zijn genoeg vinken, ringmussen en groenlingen in de tuin.

Meneer vink poseerde voor de Hulst, het lijkt wel Kerstmis.

Mevrouw vink ging heel mooi op een takje van de krentenboom zitten. Oei, ik vind het licht zo mooi…

De ringmus wat dieper  in de krentenboom, kijk hoe de boom begint te knoppen en dan het water en sneeuw erop. Het is nog lekker levendig met de vogels in de tuin. Twee pimpelmezen lijken in het vogelhuisje te gaan broeden, als dat zo is hang ik de vlag uit hoor! Verder komt de roodborst regelmatig en een stuk of drie merels vechten elkaar de tent uit.

Toen ik vanmorgen voor zevenen wakker werd, zag ik direct dat het een mooie dag zou worden. Dus ben ik gelijk opgestaan, gewassen, aangekleed en wat broodjes naar binnen gewerkt. En zo zat ik binnen de kortste keren in de auto om naar Zeevang te rijden. De hele week kijk ik al uit naar de grutto’s, elke dag ga ik hier bij het waterbergingsgebied kijken zonder ze te zien. Ook in Zeevang zag ik ze niet, nog even geduld hebben dus…

Wel zag ik al snel een drietal goudplevieren. Eerst fotografeerde ik ze vanuit de auto , maar dan vind ik het standpunt te hoog. Dus om met iets naar mijn zin thuis te komen, ben ik voorzichtig de auto uitgegaan. Mezelf klein makend met de rijstzak op de grond werd het standpunt wat mooier. Eigenlijk zou ik het nog lager willen, maar ja, in die natte prut is ook niet alles.

Bij deze foto heb ik de omgeving nog wat in beeld gelaten met de rietkraag achteraan.

Dit is een wat grotere crop, ze vallen haast niet op in het gras.

Op de terugweg zag ik een grote zilverreiger aan de rand van een sloot staan. Voorzichtig ben ik daar gestopt en op de bijrijdersstoel gaan zitten, een heel gedoe 🙂  Raampje open en toen werd de grote zilverreiger weggejaagd door deze blauwe reiger.

Gelukkig zag ik vanuit mijn rechter ooghoek de GZ dichterbij komen lopen. Na vijf minuten was deze zo dichtbij dat ik wat foto’s kon nemen.

Het zijn van die gladde vogels en dan bedoel ik de veren, je ziet haast geen structuur. In deze foto zie je toch wel wat details in de veren. Vanwege een langskomende auto vloog hij/zij weg en dat was mijn laatste foto in dit mooie uurtje.

Wie weet komen in mijn volgende blog de grutto’s aan bod!