Dinsdagmiddag, na gedane arbeid, had ik nog de energie om naar het strand te lopen. Het weer was prima, rustig met af en toe nog wat zon. Al een tijdje speelde ik met de gedachte dat ik de Drieteenstrandloper wilde fotograferen. Van voorgaande jaren heb ik genoeg foto’s van dit mooie vogeltje, maar het ermee bezig zijn is toch wel een leuke sport. Echt een sport… Alleen al het feit dat de Drieteenstrandloper HEEL snel langs de zee loopt en haast niet te “vangen” is. En ook als er dan een paar aan het foerageren zijn, blijft het moeilijk. Gewapend met een bakblik met daarop een rijstzak en de camera, een plastic zak om op de knielen/liggen. Positie innemen en afwachten of er een jouw richting op komt. Gelukkig was het rustig op het strand en waren er haast geen honden.
Zo gaat alles en iedereen een kant op.
Dit drieteentje had nog gedeeltelijk zomerkleed.
Op dit moment kwam de zon even achter de wolken vandaan. De vogel wordt mooi belicht.
En uiteindelijk kwam deze lekker dichtbij.
Als ik zo op het strand lig en kniel voel ik me net een bouwvakker. Niet zo vrouwelijk of elegant, maar wel heel erg blij. De spierpijn waarvan ik nog dagen last heb, vergeet ik ook wel weer.
5 reacties
