Al een aantal jaren vliegen er halsbandparkieten in het dorp. Je hoort ze eerder dan dat je ze ziet, maar ze weten nu de achtertuinen te vinden. Ik heb ze tenminste al op voederplekken gezien en tijdens een wandelingetje om het dorp zag ik twee halsbandparkieten in een boompje met appeltjes hangen. En gelukkig had ik mijn camera bij me…
9 reacties
Een dag of tien geleden zijn we na familiebezoek in Den Helder naar de dijk gereden. Het werd al hoog water, we hadden geen half uur later moeten zijn want dan waren de vogels gevlogen. Maar nu was het een feestje… zittend in mijn regenbroek laag bij de zee, werd ik omringd door vogels. De paarse strandloper, kanoeten en steenlopers. Ik denk dat ze me voor een steen aanzagen, ze liepen bijna over me heen, wanneer tref je zoiets? Een dag later kwam storm ‘Corrie’ over het land, ze zullen het toen wel lastig gehad hebben.
Een tweetal paarse strandlopers landend, ik telde er op een gegeven moment wel een stuk of vijftig.
Dichterbij kan niet, tegenlichtopname.
Aan de andere kant van me, het licht is heel anders.
Foeragerend.
Het steenlopertje, ik kreeg nog net geen pootje :-).
Een groepje kanoeten.
Hier landend.
Mooie momenten.
Ik denk dat ik daar vaker heen moet gaan en dan goed in de gaten houden of het laag of hoog water is. Helemaal blij hebben we nog koffie bij vrienden gedronken, het was een mooie zondag!
9 reactiesVorige week hebben we heerlijk over het strand gelopen en er waren ook nog eens heen en weer dribbelende Drieteenstrandlopers. Nou, dan ben ik helemaal happy en al gauw had ik mijn regenbroek aangetrokken zodat ik laag kon gaan. Volgende keer ook maar een regenjack want wat wordt het een smerige boel, met mijn ellebogen zat ik op mijn fototas, die dus ook helemaal nat. Geeft niet, alles is weer droog en ik heb mooie foto’s.
Ik houd je in de gaten hoor…
Heerlijke hapjes…
Bellen blazen…en uitrusten van het heen en weer rennen.
Nu met een wat alertere blik daar de foto hierboven.
Geen idee wat voor een beestje de drieteen in de bek heeft, maar het zal wel smaken.
9 reacties
Gisteren ben ik naar De Zeevang gereden omdat ik zin had vogels te zien 🙂
Tot in de 13e eeuw was de Zeevang – de naam zegt het al – gevangen door de zee. Toen de zee eenmaal buitengesloten was, ontstond er een patroon van lange, smalle graslanden, brede sloten en lintdorpen op de dijken. De grutto voelt zich hier thuis. In het voorjaar zijn de weidevogels vanaf de klemweg goed zichtbaar. In de winter vind je hier een grote rijkdom aan groepen overwinterende vogels.
Toen ik er bijna was, kon ik niet verder, er was een wegomlegging, dus via Keulen naar Aken gereden en de tank was ook nog bijna leeg. Nou ja uiteindelijk ben ik er gekomen en moest het stellen met heel veel smienten die daar overwinteren. Schuwe eenden zijn het, als je rustig aan komt rijden raken ze al in paniek, dus rustiger dan rustig gedaan. Ik reed op een doodlopend stuk en daar komt verder niemand, dus hoefde ik me niet opgejaagd te voelen. Vanuit de auto een paar foto’s genomen, twee laat ik er zien en de derde foto heb ik jaren geleden een keer genomen vanuit een laag standpunt.
De smient wordt om zijn kenmerkende roep ook wel ‘fluiteend’ genoemd. In Nederland broeden slechts enkele paartjes, maar in de winter is de smient talrijk aanwezig. Smienten komen vanuit Scandinavië en Siberië naar Nederland om te overwinteren. Een aanzienlijk deel van de Noordwest-Europese populatie overwintert hier: het zijn er honderdduizenden. Daarom heeft Nederland een extra verantwoordelijkheid om voor de smient te zorgen. Op een winteravond is hun alleraardigste, fluitende roep te horen als smienten overvliegen: op weg naar het zuiden of op weg naar de graslanden, om hun buikjes vol te eten.
9 reacties
Zondag sprak ik tijdens een ommetje een kennis en die vertelde dat er op Geestmerambacht ransuilen gezien waren in een grote boom. En daar zijn alleen maar grote bomen … Dus besloot ik mijn dochter te appen met de vraag of ze mee wilde gaan, zij ziet altijd zoveel en zo goed :-). Dat wilde ze wel en een kwartier later pikte ik haar op met de auto en reed die kant op. Het leek een beetje op te vallen bij een andere wandelaar dat we zo bij de bomen omhoog keken. Ze vroeg tenminste: “Wat zien jullie?” Niets, maar we zoeken de ransuilen. Nou een kilometer verderop had ze mensen zien staan met verrekijkers en camera’s, daar zal het wel zijn. En dat bleek ook zo, veel mensen genoten van de uilen in de boom. Het was wel even zoeken, eerst zagen we er twee, toen drie en vier en vijf en zes.
Die vogels zaten erg hoog en in de takkentroep, dus het zijn takkenfoto’s geworden. Maar het was wel gaaf om te zien!
