Nog even en we kunnen het jonge spul weer tegenkomen. Hier een groepje grauwe gansjes, deze foto heb ik een eerder jaar genomen. Uren heb ik plat op mijn buik gelegen, hoekzoeker op de camera anders krijg je echt een nekhernia. Op ooghoogte zijn met mijn onderwerp vind ik toch het mooiste wat er is.
Racend achter moeder aan, kleine motorbootjes.
5 reactiesNatgeregende krokussen lenen zich wel voor macro opnames. Dus dat werd knielen in de tuin en opletten dat ik niet op de planten ging zitten die weer boven de aarde komen. Want het begint allemaal weer te groeien en over een tijdje te bloeien.
De foto’s zijn vanaf statief, handmatig scherpgesteld en ik heb wat met het diafragma gespeeld.
Een bosje geel…
En een kloddertje paars…
En een toefje lila…
Of ik nu wandel of fiets, ik kijk altijd met foto ogen. Ik zie overal beelden in, maar om die beelden goed uit de verf te laten komen is een tweede. Zo ook tijdens een mooie wandeling in het Aekingerzand. Overal vliegdennen, fraaie zandverstuivingen enz. Je kunt de ontspanknop wel ingedrukt blijven houden, maar de compositie en een beetje spanning in de foto brengen … lastig hoor.
Hier heb ik een laag standpunt ingenomen zodat de silhouetten van de bomen loskomen van de achtergrond.
Dit schijnt een beroemde vliegden te zijn, er is iemand die de boom in elk jaargetijde fotografeert.
Links zie je nog een groep schapen op de heide.
Hier vind ik de herhaling van de twee groepen dennen tegen de blauwe lucht wel mooi.
Grote boom op de voorgrond, expres de top eraf gelaten om wat spanning te creëren.
Bomen aan de overkant weerspiegelen in het water.
Ook weer een laag standpunt en 16/9 uitsnede.
Het “blonde” gras en zand maken het voor mij af, heerlijk sfeertje.
Ik hoop dat een beetje overkomt hoe mooi je daar kunt wandelen.
De wintertaling ( Anas crecca ) is een van de kleinste eendjes in Europa. Eenden lijken bij fotografen niet echt erg in trek, maar als je goed kijkt zijn ze prachtig. En juist als je ze fotografeert zie je hoe mooi ze vaak getekend zijn. Ik heb een hele serie van de wintertaling kunnen maken. Aan het begin van de dag lag er nog een dun laagje ijs op het water. Toen dat eenmaal weg was gedooid, bleven de eenden lang foerageren en sloeg ik mijn slag.
Het licht was erg mooi.
Vrolijk kwam ze aanstappen, tenminste ik vind het een vrolijke en resolute pose.
Minder kleurig dan de man maar niet minder mooi.
Mooi he?
Hier kreeg vrouwlief een corrigerende tik op de kop.
6 reactiesVanmiddag had ik eindelijk tijd om een boodschap in een nabijgelegen dorp te doen. Vanachter het glas zag het er allemaal goed uit, wat het weer betreft dan. Dus nam ik het besluit om de fiets te pakken, de camera ook mee te nemen en na de boodschap de polder in te gaan. Heen ging het allemaal lekker maar het rondje van 12 kilometer terug… mensenkinderen wat een zuidwester zeg. Ik zag niets wat de moeite van het afstappen was en toen ik een torenvalk zag en daarvoor stopte, vloog hij weg. Maar ik ben dan wel weer tevreden over mezelf en ben ik dankbaar dat ik het nog allemaal kan op eigen kracht. Ja, ik ben ook niet meer de jongste 🙂 vorige week ging ik zelfs eendjes voeren… het moet toch niet gekker worden, ha, ha. Maar dat was een vooropgezet plannetje, ik wilde meeuwen of eenden vastleggen in hun vlucht naar het brood toe. En dat is gelukt, helemaal zoals ik het wilde.
De buiken worden mooi belicht door de sneeuw, de sneeuw die nu toch bijna weg is.
8 reacties