wil naar buiten

Woensdagochtend ging om zes uur mijn wekker en om half acht stond ik in de duinen bij Bakkum. Toen ik van huis ging regende het een beetje, maar daar aangekomen was het droog en kon het genieten beginnen. De Nachtegalen (Luscinia megarhynchos) deden weer erg hun best, ik heb er een kort filmpje van gemaakt.  Zingende nachtegalen.

Hier met de snavel dicht, in de zingende uitvoering had niet de scherpte die ik hebben wil, hier wel een heel fijne achtergrond.

Hier wel luidkeels zingend maar met een saaie lucht, een mens kan niet alles hebben 🙂 Van alle kanten hoorde ik ze zingen maar meestal diep verscholen in de duindoorn, dus ik ben hier best blij mee.

Verder lopend zag ik …

Deze Grasmus (Sylvia communis) in een heel fijne omgeving!

Heel veel Kneuen (Linaria cannabina) vlogen er rond en deze ging er even voor zitten.

Zo ook de Roodborsttapuit. (Saxicola rubicola)

De Zanglijster (Turdus philomelos), o wat was ik blij die te ontdekken… zelden of nooit krijg ik die hier in mijn dagelijkse omgeving te zien, daar ging ik meteen voor op de grond zitten.

De Graspieper (Anthus pratensis), die staat er goed op, wel een “takkentroep” maar hier stoort het mij niet, de achtergrondkleuren doen het goed vind ik.

Het was heerlijk zo alleen in de vroege ochtend, de Duinviolen staan in volle bloei en er dartelden ook nog wat konijntjes in het rond. Om half elf zat ik weer met manlief aan de koffie om daarna samen in de tuin wat snoeiwerk te doen.

Gisterochtend ben ik vroeg opgestaan om een concert te bezoeken… een concert van Nachtegalen in de duinen. In deze nare tijd stond ik mezelf dit  toe en ik heb er van genoten. Ik had afgesproken met een vogelmaat daar op de plek. Ieder met de eigen auto en voldoende afstand gehouden. Nu kan ik daarop weer een tijdje teren, zullen we maar zeggen. Anders hadden we nu in het huis van zoon en schoondochter gezeten in Twente, altijd heerlijk maar nu dus niet.

De Nachtegalen zongen uit volle borst verscholen in de struiken en een enkele keer kwam er een tevoorschijn. Op een zeker moment kreeg ik een telefoontje van mijn vrijwilligerswerk (wat nu stopgezet is natuurlijk) regelmatig houden ze contact met de vrijwilligers, heel aardig. Maar… op dat moment ging er dus een Nachtegaal hoog en dichtbij zitten zingen. Mijn maat kon wel foto’s nemen heel fijn voor hem. En ik heb lekker bijgepraat, geen punt hoor. De foto’s die ik laat zien zijn wat gekropt en mooi nog wat omgeving erbij, het is een sfeer die me wel aanspreekt.

We zagen ook nog een konijntje, mooi om te zien.

Verder waren er veel Fitissen, Kneutjes, Heggenmussen een RBT (roodborsttapuit) Groenling, Graspieper, Witte Kwikstaart en een Snor hoorden we. Ik laat volgende week nog wel wat van die soorten zien.

Wat zou het saai zijn zonder vogels, tenminste dat vind ik. Met een groepje vriendinnen zijn we een app gestart en daar zet ik iedere morgen een foto op van een vogel. Zij gaan dan de vogel opzoeken in een boek of op internet en sommige weten ze uit het hoofd. We beleven er allemaal veel lol aan en zo verzinnen we maar wat. Af en toe zit ik een beetje in de put en dan sleuren de vogels me er doorheen 🙂 Vanmorgen duwde ik mezelf naar het Weerepad en volle goede moed liep ik er weer uit. De Tjiftjafs zingen luidkeels en lieten zich nu ook wat meer zien. Ik ben een poosje stil gaan staan op het pad en zag toen opeens een GBS bij een nestholte van een boom zitten. Volgens mij het vrouwtje die ik een paar dagen geleden kon fotograferen, zie vorige blog.

Er zitten heel veel gaten in die boom. Omdat ik me concentreerde op de Tjiftjaf verloor ik haar even uit het oog, maar later zag ik dit.

Ze zat er gewoon in, wat leuk he? Ik houd het in de gaten…

En ondertussen kon ik de Tjiftjaf ook fotograferen, wat een geluk.

Het kopje net boven het frisse groen.

Ze waren druk met insecten vangen, deze had ook wat lekkers gezien. Tot slot nog een Koolmees in het groen… En de Zwartkop staat op mijn verlanglijstje!

Tijdens mijn dagelijkse rondje loop ik o.a. door het Weerepad, een pad van zo’n ong. 200 meter. Er staan bomen, struiken, gras en hier en daar bloeit er wat. aan de ene kant ligt een fietspad en aan de andere kant een wandelpad. Wat natuur betreft moet ik het daar meedoen, nou ja, de polder is verderop en daar zitten nu Grutto’s. De Tjiftjaf zingt uit volle borst, de zwartkop heb ik nog niet gehoord maar dat zal niet lang meer duren. Vanmiddag hoorde ik een Grote bonte specht en na wat turen naar omhoog zag ik haar. Eerst tussen erg veel takken en later kon ik haar zelfs vrij fotograferen, helemaal leuk toch?

Op zo’n iel takje zie je ze niet vaak.

Later werd de dikke stam geïnspecteerd, ik vervolgde blij mijn rondje!